بر اساس طب سنتی ایران تمامی قسمت های بنفشه از جمله برگ، گل، دانه، ریشه، و سرشاخه های گل دار مصرف دارویی دارند. بنفشه مرطوب، تند، سرد و اندکی تلخ است و دارای ویژگی هایی چون: ضد التهاب، خلط آور، محرک، ادرارآور (مدر)، ضد تومور، ضد رماتیسم، ملین، ضد میکروب، معرق، مسهل، تثبیت کنندهٔ دیوارهٔ مویرگ ها و تصفیه کنندهٔ خون است.

شربت تهیه شده از دم کردهٔ آن را برای درمان سرفه می توان استفاده کرد. به دلیل غنی بودن از لحاظ مواد صابونی، خلطآور خوبی است و باعث تقویت و استحکام خونی می شود. دو قاشق غذاخوری از پودر گیاه را در نیم لیتر آب جوشیده ریخته و با اضافه کردن مقداری شیر و عسل آن را مصرف می کنند.

دم کرده بنفشه را بعد از تغلیظ به صورت کمپرس برای درمان بیماری های پوستی می توان استفاده نمود. برای درمان رماتیسم می توان از کمپرس دم کرده گیاه بر روی موضع، روزی دو بار استفاده کرد. از پودر گیاه و آب، خمیری درست می شود که برای بهبودی زخم ها و جراحات مفید است.

دانه بنفشه به مقدار ۶ تا ۱۰ گرم، در اطفال اثر ملین داشته و مصرف ۷ تا ۱۵ گرم آن در ۱۵۰ گرم آب، اثر مسهلی ملایم ظاهر می کند. از روغن بنفشه می توان برای جلوگیری از ریزش موی سر، شوره سر، خارش پوستی، زیبایی پوست، ورم لثه، سردرد و خونریزی بینی استفاده کرد.